Dit artikel is geschreven voor en verschenen in het eerste nummer van het tijdschrift We Are Pioneers, een tijdschrift dat een positieve kijk op de coronacrisis biedt (www.wearepioneers.nl)

Vannacht bood iemand me de kans om terug te gaan in de tijd. Ik vroeg me niet eens af  hoe, want een ieder weet immers dat zoiets in een droom een volstrekt ongepaste vraag is. Of ik de kans heb aangegrepen weet ik niet meer, want terwijl ik aan het wikken en wegen was, bleek ik door dat nachtelijk gedraal net te laat te zijn: juist voordat ik mijn beslissing kenbaar kon maken werd ik luidkeels gewekt door het snerpende geluid van de wekker, die op niet mis te verstane wijze kenbaar maakte dat mijn bedenktijd om was. Ik schrok wakker, want hoe comfortabeler de dut, hoe harder je schrikt van de wekker. 

Dat vroege ontwaken was eigenlijk niet de planning, want ik had een vrije ochtend en had pas in de middag een afspraak staan. Even vervloekte ik dat luidruchtige ding, maar enkele minuten later, eenmaal in de actieve modus, galmde mijn stem door de douche en realiseerde ik me dat een wake up call weliswaar onaangenaam kan voelen, maar heel behulpzaam kan zijn. Als we eenmaal gewekt zijn hebben we de keuze om met het goede been uit bed te stappen en iets moois te maken van de tijd die voor ons ligt.

Beneden mij gleed een rij glimmend gepoetste auto’s voorbij, keurig in het dagelijks gelid, vlijtig volgzaam op weg naar een onzichtbare bestemming. Terwijl ik het tafereel gadesloeg bedacht ik hoe we met zijn allen een wel erg keurig aangeharkte maatschappij gecreëerd hebben.  Alles is geregeld en georganiseerd. En zodra het even anders loopt, komen er maatregelen, geboden en verboden. Maar wat doen al die regels, lockdowns en beperkingen met ons? Hebben we in een poging om elk risico tot elke prijs uit te bannen, niet al te ijverig elke vierkante centimeter aarde tussen de rubberen tegels geëgaliseerd en van vangnetten voorzien opdat niemand verrast zou kunnen worden? Hebben we ons niet in slaap laten wiegen in die warme deken van veiligheid, hebben we ons in die luxe niet te passief en afhankelijk laten maken? In gedachten verzonken staarde ik in de spiegel, deed een vergeefse poging om zelf ook enige orde in mijn kapsel te harken en besloot vervolgens, als eerste daad van verzet, enige chaos op mijn kruin te accepteren.  Want we zijn er met zijn allen wel een beetje klaar mee. Het is genoeg, de rek lijkt er wel zo’n beetje uit. Hij lijkt er uit – maar is dat wel zo? Dat is de vraag. 

De meesten van ons zijn veel creatiever en flexibeler dan zij zelf beseffen. Die eigenschappen hebben in onze comfortabele maatschappij, nauwelijk nodig gehad, we kennen ze vaak zelf niet meer, en vaak zijn er crisis-achtige omstandigheden voor nodig om dat besef terug te halen.  Er zijn landen waar mensen al langer gewend zijn om te leven in beperkingen, waar vrijheid van meningsuiting en eerlijke politici met een goed functionerend geheugen al veel langer dan bij ons een achterhaald fenomeen uit vervlogen tijden zijn. 

Waar de fase van boosheid en frustratie vaak reeds lang gepasseerd is. Daar weten mensen inmiddels dat het niet zinvol is om negatieve energie te verspillen aan voldongen feiten. Zij leven ermee, of eigenlijk: zij leven er omheen, want het besef dat we het zelf, dat we het samen moeten doen, is daar veel meer aanwezig.  Juist deze van bovenaf opgelegde beperkingen brengen de creativiteit in ons tot leven, daagt mensen uit en brengt hen tot elkaar – en er komen de mooiste initiatieven uit voort. 

Want mensen inspireren elkaar: want juist waar een deur dicht wordt gedaan, ga je zoeken, morrelen en wrikken tot je een raam open gekregen hebt en letterlijk een heel nieuw perspectief hebt gecreëerd. Juist als de nood hoog is, vinden mensen oplossingen. Waar angst gecreëerd wordt, ontstaat ook moed. Waar beperkingen en censuur worden opgelegd, maken mensen hun eigen vrijheid, creëren ze hun eigen blogs en nieuwskanalen. Waar afstand een gebod wordt, zoeken mensen elkaars nabijheid. Hoe had ik anders die vele prachtige mensen ontmoet, afkomstig uit het hele land, die allemaal die wake up call hebben gehoord en gevoeld, die niet bij de pakken neer gingen zitten maar elkaar opzochten en de ontwikkelingen juist aangrepen als een trigger, een nieuw vertrekpunt voor een betere wereld, voor ons en vooral voor de generaties na ons. Mooie mensen die zich daar belangeloos voor inzetten en met veel kleine stapjes grote dingen voor elkaar aan het krijgen zijn: ik bewonder ze en geniet van hun positieve energie.

En het mooie is: ieder van ons kan ook zo iemand zijn. Iemand die anderen inspireert, want dat kun  je immers al met hele kleine, gewone alledaagse dingen doen. Door de natuur te herontdekken, door open te staan voor nieuwe mensen, voor nieuwe zienswijzen. Door bijeen te komen voor een goed gesprek, door een gastvrij gebaar dat nét even iets meer is dan we gewend waren. Door bewust te leven, trouw te blijven aan jezelf, door pal te staan voor je overtuigingen, door verbinding te zoeken, door vrij te zijn en te vrij te ademen. We kunnen allemaal ontdekken dat je van een crisis ook een uitdaging kunt maken, en zo  de wereld een klein beetje mooier maken. Want een crisis betekent dat er iets mis was, dat iets aan het uiteenvallen is, in dit geval dat het systeem zijn houdbaarheidsdatum nadert en dat er iets nieuws ontwikkeld kan worden dat meer past bij wie en waar we nu zijn. Wie dat eenmaal ziet, kan het ook anderen laten zien en voorleven. Allemaal kunnen we een bijdrage leveren, door kansen te zoeken, te onderzoeken en aan te grijpen, door anderen te helpen datzelfde te doen. Elke kleine bijdrage is hierbij waardevol: de mooiste hemels  bestaan immers uit miljoenen kleine lichtpuntjes.

Tijdens een van de vele mooie ontmoetingen die deze tijd me opleverden. ditmaal met enkele zorgverleners in de regio, spraken we over een nieuwe kijk op gezondheidszorg. Een van hen stelde me een verrassende vraag: zou je terug willen naar de tijd voor de crisis, toen alles nog normaal leek, glad en zorgeloos? Ditmaal droomde ik niet: ik  was wakker en hoefde er niet lang over na te denken. Temidden van alle leed en het verlies die deze tijd voor velen en ook voor mijzelf  met zich meegebracht heeft, realiseer ik me steeds meer  dat er altijd ook een andere kant is en ik deze prachtige leerzame en inspirerende ontmoetingen, de vele nieuwe ervaringen en plannen nooit gehad zou hebben als er geen crisis was geweest. We zijn er nog lang niet uit, maar nee, ik wil niet terug. Ik wil vooruit en zie de kansen!

Als morgen de wekker weer  gaat, zal ik genieten van het eerste licht, dat juist door de nacht zo goed zichtbaar wordt.

Blogdo©

Dit bericht is een reactie op het verwijderen van de column ‘Het Ootje’ van LinkedIn. 

Goed nieuws! Linked in maakt flinke vorderingen. Nadat mijn open brief aan de GGD-en in Nederland niet langer dan 1,5 uur op de site stond, ging het een stuk beter met de column ‘Het Ootje’. Het streven was om minimaal een halve dag online te blijven en dat is net gelukt. We kunnen dus concluderen dat het eigenlijk heel erg goed gaat met het vrije woord op dit platform. 

Dat de column moest verdwijnen, daar heb ik uiteraard alle begrip voor. Het is net als met een goochelaar: als iemand de truc verklapt dan is de lol er af. (Natuurlijk houd ik u nu voor het lapje, maar dat begreep u al. Deze stijlfiguur, waarbij wij totalitaire neigingen blootleggen door hen voor te stellen als hun tegendeel, noemen wij ook wel het positivootje).

Ditmaal leg ik de lat nog wat  hoger en mik ik er op dat dit bericht zelfs een hele dag blijft staan voordat het ten prooi valt aan de verdwijntruc. Vermoedelijk is dat wat al te optimistisch, want als een goochelaar u ergens in wil leggen, dan zijn het wel de luren.

Blogdo©

Recent zag ik een schokkende undercover reportage over de gang van zaken bij de GGD van Gideon van Meijeren, een zeer begaafd politicus die bij herhaling de vinger op de zere plek weet te leggen. Deze reportage nodigt uiteraard uit tot enige reflectie want ik denk dat de GGD opnieuw in de markt gezet moet worden. Hieronder een analyse gevolgd door een welgemeende suggestie.

De onverschrokken Gideon van Meijeren, die al eerder premier Rutte op uiterst pijnlijke wijze door het stof liet gaan door genadeloos bloot te leggen hoe de minister president gewoon in ons gezicht staat te liegen, publiceerde een dezer dagen een reportage waarin een 15 jarige naar de GGD gaat om zich te laten vaccineren. In de video gaat het zo vaak over hamburgers dat ik even dacht dat het om een reclamefilmpje van McDonald’s ging, maar het onderwerp is toch echt het functioneren van de GGD. In de praktijk maakt dat overigens nauwelijks verschil (al geloof ik dat minderjarigen bij de Mac wél vergezeld moeten worden van een ouder).

Vooraf zien we eerst de heer Eikelboom aan het woord, directeur van het Covid-19 programma van de GGD. Uit zijn bewering dat kinderen onder de 16 nooit geprikt worden zonder toestemming van de ouders zal even later blijken dat hij geen idee heeft hoe het er in zijn organisatie aan toe gaat. Hugo de Jonge vertrouwt ons, in het geheel niet gehinderd door ook maar het geringste benul van de realiteit, geruststellend toe dat de praktijk bij de GGD geheel conform de wettelijke eisen verloopt. De leugen blijkt tegenwoordig tot norm verheven.

Bij de GGD, die al in opspraak is omdat ze het niet erg nauw neemt met de privacy van haar cliënten, blijkt de rot inmiddels tot in de diepste vezels doorgedrongen: de organisatie blijkt nog vele malen dramatischer te functioneren dan we al wisten en het niveau van sommige medewerkers blijkt tot onpeilbare diepten gezakt.

Van al te diepgravende discussies houden de dokters van de GGD blijkbaar niet: de mededeling van de 15 jarige dat hij tegen de zin van zijn ouders een vaccin komt halen omdat hij naar McDonald’s wil, is voor de arts ruim voldoende om te concluderen dat het hier om een weloverwogen beslissing gaat. De vraag naar lange termijn bijwerkingen kan dan ook met een bagatel van tafel geveegd worden (dat het registratieonderzoek slechts enkele maanden duurde, dat kinderen van deze leeftijd zelfs helemaal niet in dat onderzoek vertegenwoordigd waren, dat Pfizer zelf al in de eerste maanden vele duizenden ernstige, deels blijvende bijwerkingen registreerde maar dit rapport geheim trachtte te houden, dat Covid-19 voor kinderen ongevaarlijk is en het in te spuiten middel een voorlopige en voorwaardelijke registratie heeft: dat zijn allemaal details waarmee je een 15 jarige natuurlijk helemaal niet moet vermoeien. Bovendien kost het allemaal maar tijd en dan wordt zijn hamburger koud). Toch wordt het nog even lastig voor de dokter, want het kind geeft aan er nog even over na te willen denken. Het fenomeen nadenken kennen ze al helemaal niet bij de GGD, dus alles wordt uit de kast gehaald om de prooi alsnog binnen te halen. Elke prik is er immers één. Er worden sterke inhoudelijke argumenten ingezet: “je bent er nu tóch”. Stel je voor, je moet er toch niet aan denken dat zo’n kind zich, ondanks de uitgebreide voorlichting van de GGD, alsnog bedenkt.

De prikvoorbereidster bemoeit zich er ook nog mee. Ik ben er nog niet helemaal uit of ze zwakzinnig is of een black-out had, want ze etaleert binnen 2 zinnen haar ontstellende gebrek aan kennis door nog wat aperte leugens over lichaamseigen eiwitten te prevelen. De arts corrigeert haar niet en doet er nog een schepje bovenop: dat mensen bijwerkingen kunnen krijgen van het vaccin is volgens hem gewoon onwaar. Kijk, dat is nog eens duidelijke voorlichting. Niks aan de hand dus, nu hoor je het tenminste eens van een deskundige.

Op de tweede locatie gaat het allemaal wat vlotter. Een soort fast-food logistiek eigenlijk, wat de arts ook duidelijk uitlegt: “vaccineren is gewoon “een tak-tak-tak-ding. Lopende band werk”, vertelt de dokter, een morbide obese vrouw die er zelf uit ziet als een vleesgeworden hamburgergigant. Haar naambordje is soms even in beeld: “Big Maggy’ meen ik te lezen.

Die voorlichting moet ruim voldoende zijn, want er is geen tijd te verliezen. De enige vraag die gesteld wordt is of de 15 jarige de prik links of rechts wil hebben.

Toch is Big Maggy de beroerdste niet. Ze wil best nog wat meehelpen aan het misleiden van de ouders: “als je morgen misselijk bent, moet je maar een smoes verzinnen”. Ze leveren wel service daar bij de GGD, want een bruikbare smoes wordt er door de arts kant en klaar bij geleverd.
Helaas blijkt de jongen vasthoudend te zijn, want hij heeft toch nog wat vragen. Wat een gedoe allemaal; daar heeft de arts natuurlijk niet op gerekend. Al bij de eerste vraag moet de chef-arts er dan ook bij geroepen worden. De man blijkt het argument van de hamburger als heel legitiem te zien. Hij geeft nog wat suggesties hoe de jongen zijn ouders kan chanteren en verstrekt ook uitleg over bijwerkingen in een uitgebreid betoog dat dermate onzinnig is dat je je geschrokken afvraagt of de man niet in een acute psychose beland is.

Dit zijn dus de GGD medewerkers, dokters met de ruggengraat van een kwal en het geweten van een lintworm, die hun eed vergeten zijn en hun ziel verkwanseld hebben voor de luxe van een dikke loonstrook, een veilige luie kantoorbaan en een dertiende maand. Die onze bevolking, ja zelfs minderjarige kinderen, een vaccin aanpraten met argumenten die kant noch wal raken, met een aaneenschakeling van onjuiste informatie. Die in de ogen van het publiek geheel ten onrechte een aura van deskundigheid aangemeten krijgen en dit misbruiken om de meest stuitende onzin te verkopen als ware het frikandellen. Alles om de vaccins maar te slijten en zelf niet te hoeven nadenken over moraal en geweten. Ze zijn kennelijk zo druk met het desinformeren van pubers dat ze nog geen tijd gehad hebben om mijn open brief van vorige week te lezen. Deze minkukels verpesten het voor de bevolking, maar ook voor hun meer integere collega’s, want die zijn er ook.

Plotseling begrijp ik Attje Kuiken, die voorstelde om artsen die desinformatie verstrekken hun BIG registratie te ontnemen. Ik ben het er helemaal mee eens. Deze dokters verdienen die naam niet en staan al op de rand van het afvoerputje van de zorg. Het lijkt mij een goed idee om deze gewetenloze schurken met een achteloze schuif van de schoen over het randje te duwen. 

De GGD zal dan geheel hervormd moeten worden, te beginnen met de eikel boven in de boom van het Covid departement. Geen informatieverstrekking meer door dit soort lapzwansen, dat lijkt me een heel stuk veiliger voor ons land. En ook de rest helemaal op de schop, alles nieuw, van logo tot marketing-slogan.

Voor die laatste heb ik trouwens wel nog wel een suggestie: 

“De GGD adviseert geen (ham)burgers meer.”

Blogdo©

(deze blog is oorspronkelijk geplaatst als een artikel op Linked in. De voorspelling kwam uit: binnen enkele uren werd zij door de censuur verwijderd)

Ik kon het niet langer aanzien. Vanaf komende week krijgen ouders van 5-11 jarige kinderen een uitnodiging om deze kinderen te laten vaccineren tegen COVID-19. Voor verreweg de meesten daarvan is dit in het geheel niet nodig terwijl er legio medische, juridische en morele bezwaren tegen in te brengen zijn. Hoe kunnen ouders een beslissing nemen voor hun kind als zelfs deskundigen hierover bij herhaling hun twijfels geuit hebben? En worden ouders van eerlijke informatie voorzien? Ik vrees van niet.

Daarom heb ik besloten om op persoonlijke titel een brief te sturen aan alle GGD artsen en verpleegkundigen die betrokken zij bij dit project. Het is mijn overtuiging dat dit gewetensvolle medewerkers zijn die het beste voor hebben met deze weerloze kinderen. Voor zover nodig zet ik voor hen nog even op een rijtje waarom iedere zorgverlener zich ernstig zorgen zou moeten maken over dit project. 

Hieronder de integrale tekst van de open brief. Sla op en deel, want deze post zal vermoedelijk wel weer snel ten prooi vallen aan de censuur.

OPEN BRIEF

Aan de artsen en verpleegkundigen van de GGD-en in Nederland

Bergen op Zoom, 14 januari 2022

Zeer geachte collega’s,

Binnen enkele dagen zullen de ouders van alle kinderen van 5-11 jaar in Nederland een uitnodiging krijgen om zich te laten vaccineren tegen Covid-19. Dit besluit heeft mij als huisarts dermate verontrust dat ik de uitzonderlijke stap neem om mij op persoonlijke titel in een open brief tot u te richten en mijn zorgen met u, mijn collega ́s, te delen. Het geven van volledige, eerlijke voorlichting aan patiënten beschouw ik als een belangrijke plicht en ik ben ervan overtuigd dat dat voor u niet anders is. Hieronder wil ik u, wellicht ten overvloede, een aantal feiten ter overweging geven, waarvan het van cruciaal belang is dat ouders ervan op de hoogte zijn. Mijn grote zorg is dat dit laatste heel vaak niet het geval is. U bent bij uitstek in de positie om dit op de valreep na te gaan en waar nodig de volledige informatie alsnog te verstrekken.

Het is een feit dat kinderen zelden ziek worden van een besmetting met Covid-19. Ook heeft naar schatting meer dan 65% van de kinderen van 5-11 jaar al op natuurlijke wijze immuniteit verkregen (1). We kunnen dus concluderen dat een overweldigende meerderheid van de kinderen zelf helemaal geen voordeel heeft bij vaccinatie, hetzij op grond van hun leeftijd, hetzij op grond van hun immuniteit en meestal zelfs op beide gronden. Het ‘number needed tot vaccinate‘ om één opname vanwege Covid-19 te voorkomen loopt in de vele tienduizenden. Hiermee is deze handeling in strijd met de internationaal erkende kinderrechten (2,3). Deze inenting is dan ook slechts te rechtvaardigen in uitzonderlijke situaties, wanneer het kind er zelf voordeel bij heeft en bovendien de veiligheid onomstotelijk vast staat. Het eerste is zelden het geval en ook aan de tweede voorwaarde wordt niet voldaan: het gebruik van deze middelen bij kinderen is nauwelijks onderzocht. Het advies van de Gezondheidsraad om kinderen van 5-11 jaar te vaccineren (4) is gebaseerd op niet meer dan één (!) dubbelblinde gerandomiseerde studie onder slechts 2000 kinderen (inclusief placebogroep) die niet langer dan twee maanden duurde. Deze flinterdunne onderbouwing is een unicum in de medische wetenschap en kan onmogelijk een inbreuk op de kinderrechten rechtvaardigen. Toch wordt ouders verteld dat het vaccin ongevaarlijk is en dat het verspreiding van het virus voorkomt. Dit argument is niet alleen feitelijk onjuist omdat transmissie niet wordt voorkomen; het is bovendien onethisch. Volwassenen dienen kinderen te beschermen, bijvoorbeeld tegen het onnodig inspuiten van middelen die nog in onderzoek zijn en tegen schending van hun rechten – en niet omgekeerd. Kinderen mogen niet gebruikt worden ter bescherming van volwassenen.

Voorkomen we schoolsluitingen dan door vaccinatie, zoals gesuggereerd wordt? Nee, dat is evenmin het geval. De ervaringen in Zweden en Noorwegen waar scholen gewoon open bleven (5), laten zien dat schoolsluitingen überhaupt niet zinvol zijn. De inentingen kunnen zelfs averechts werken door het induceren van nieuwe varianten. Ook de Nederlandse Vereniging van Kinderartsen heeft aangegeven tegen het zomaar vaccineren van gezonde kinderen te zijn (6). Vaccinatie bij kinderen met ernstige onderliggende aandoeningen is wellicht in uitzonderlijke gevallen verdedigbaar, maar ook hier is het goed om zich in elk geval te realiseren dat kwalitatief goed onderzoek hiernaar ontbreekt en dat ook deze stelling dus berust op een aanname.

Omdat kinderen van Covid-19 zelf vrijwel niets te vrezen hebben, is elke bijwerking er één te veel. Uit de veiligheidsrapporten die vaccinfabrikant Pfizer – overigens tegen zijn zin en op last van de rechter – vrij moest geven (7) blijkt dat er bij volwassenen veel meer ernstige bijwerkingen zijn dan tot dusver bekend waren. Ook hier zijn kinderen niet onderzocht, maar er is geen enkele reden om te denken dat dat bij hen anders zou zijn. Over lange termijn-bijwerkingen weten we helemaal niets. Wetenschappers in Zweden toonden aan dat de entstof ook schade aan de DNA-reparatie kan veroorzaken (8), iets waarvan altijd beweerd werd dat het onmogelijk was. Kennelijk missen we cruciale kennis. Weten de ouders dit? Verder hadden we in Nederland in 2021 een forse oversterfte ten opzichte van 2020. Alleen al in de maand november ging het om 3500 extra doden ten opzichte van het jaar ervoor (9). Voor deze oversterfte is vooralsnog geen verklaring. In 2021 was er veel onrust over oversterfte die aan het virus werd geweten. De huidige oversterfte krijgt bizar genoeg nauwelijks aandacht. Een verband met vaccinatie kan niet worden uitgesloten. Meerdere wetenschappers en de unanieme Tweede Kamer drongen aan op onderzoek (10,11), maar de regering heeft hier vooralsnog niets mee gedaan. Dit alles maakt onmiskenbaar duidelijk dat we op belangrijke terreinen echt nog onvoldoende weten. Het is onze verantwoordelijkheid als zorgmedewerkers om ouders daarover te grondig en volledig te informeren, zeker nu de overheid dit nalaat. Wie als arts of namens een arts medische handelingen verricht heeft zich immers gebonden aan twee fundamentele principes in de artseneed: primum non nocere (nimmer schaden) en in dubio abstine (bij twijfel: niet doen). Duidelijker kan het niet zijn.

Het kan gezien het bovenstaande dan ook niet de minste twijfel lijden dat het vaccineren van kinderen medisch, juridisch en ethisch niet te verantwoorden is, een enkele uitzondering op medische gronden daargelaten. Ouders beschikken doorgaans niet over de volledige informatie noch de tijd die nodig is voor een juiste afweging. Vanuit de grond van mijn hart en mijn geweten roep ik u als collega-zorgverleners nadrukkelijk op om de rechten van de aan uw zorg toevertrouwde kinderen alsook uw professionele beroepsethiek te eerbiedigen. Ik heb er vertrouwen in dat u uw verantwoordelijkheid neemt en geen handelingen zult verrichten waarvan niet volstrekt vast staat dat deze de belangen van het kind zelf dienen. Gezien het bovenstaande en de huidige beperkte kennis op dit gebied zal dat bij de overgrote meerderheid van de kinderen niet het geval zijn.

Met collegiale groet

Jan Vingerhoets, huisarts

Referenties:

1. https://nvk.nl/nieuws/nieuwsbericht?newsitemid=160104451

2. https://www.eur.nl/esl/nieuws/het-vaccineren-van-kinderen-met-het-coronavaccin-strijdigmet- het-kinderrechtenverdrag

3. https://eenvandaag.avrotros.nl/amp/je-kunt-kind-niet-inzetten-om-grootouders-tebeschermen- volgens-oud-ombudsman-is-vaccineren-van-jongere-kinderen-in-strijd-metkinderrechten

4. https://www.gezondheidsraad.nl/documenten/adviezen/2021/12/10/vaccinatie-van-5–tot-en-met-11-jarigen-tegen-covid-19

5. BMJ 2021;373:n1197

6. https://www.nvk.nl/nieuws/nieuwsbericht?newsitemid=157614086

7. https://phmpt.org/pfizers-documents

8. https://www.mdpi.com/1999-4915/13/10/2056

9. https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2021/48/in-laatste-week-van-november-overleden-bijna-1-100-meer-mensen-dan-verwacht

10.https://www.nd.nl/nieuws/nederland/1077551/ronald-meester-regering-is-te-traag- metonderzoeken-oversterfte

11. https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/detail?id=2021Z22246&did=2021D4733

Okee, ik geef het ruiterlijk toe: ik had het eerst helemaal niet door.  Maar nu doorzie ik de grap: de regering haalt gewoon een geintje met ons uit en gebruikt daarvoor het Griekse alfabet. Het Grieks heeft ons veel gebracht, waaronder democratie en mooie letters. Van het eerste is niet veel meer over, maar het alfabet wordt nog volop gebruikt. Alfa, delta, omikron: allemaal letters die in deze tijd heel goed van pas lijken te komen. 

Iedereen kent de letter omega. O-mega betekent niet anders dan ‘grote o’. Want omega stond voor een lange klank: ‘oo’. De korte variant, de ‘o’, is het kleine broertje van omega en die letter heet omicron. O-micron betekent dus niets anders dan ‘kleine ‘o’’. Een ootje, zogezegd. En dat is precies wat het is. Laat ik me nader verklaren.

Bij Hugo, die van hoed noch rand iets begreep, wist ik nooit of ik nou moest huilen of lachen, maar ditmaal is het Ernst en zijn we hier en daar toch echt wel een beetje geschrokken. 

Want inmiddels zijn we twee jaar verder. Achtereenvolgens schrokken we van een virusuitbraak (hier werden wij  in het ootje genomen, want om aan de definitie van een pandemie te voldoen moest die eerst worden herschreven). Daarna schrokken we van de besmettingscijfers (opnieuw een typisch geval van ootje, want die bleken te berusten op een test waarmee je geen infecties kon aantonen). Zorgmedewerkers schrokken van de zorgvuldig geheim gehouden modellen van het RIVM die gitzwarte scenario’s schetsten, welke de complete zorg zouden opslokken als waren het kosmische zwarte gaten (de modellen bleken er echter steevast fors naast te zitten – een flinke oot). 

Burgers bleven doorschrikken van de buitenproportionele maatregelen waarmee de regering een streep zette door vele grondrechten, ouders schrokken dat hun kinderen onderwijs werd onthouden en ze hun kleuters op straat moesten omkleden voor de zwemles. Ondernemers schrokken van massale faillisementen door maatregelen die meer levensjaren kostten dan ze opleverden. Allemaal schrokken we van politici met verlies aan geheugen en/of inzicht (hier was sprake van ootje na ootje), van de steeds strengere censuur, van het in de kiem smoren van dissidenten. 

Maar velen schrokken nog het meest van de mensen op wie zij meenden te kunnen vertrouwen. Van onze regering, die tegen beter weten in mensen wil dwingen mee te doen aan een van overheidswege verplicht gestelde discriminatie, waarvan de onderbouwing achterhaald is. Van onze journalisten die zwijgen als de overheid ons desinformeert of vragen over massale oversterfte negeert. Van onze politie, die weerloze demonstranten in elkaar knuppelde en daarmee zelfs de VN liet schrikken. En vooral schrokken zij van -en rouwden zij om- mensen om zich heen die wegkeken toen zij steeds meer buiten de samenleving geplaatst, geweerd en als tweederangs burgers behandeld werden, enkel omdat zij het ootje doorzagen. 

Maar er is hoop. Want het begint nu door te dringen dat de redenen voor deze tweedeling niet valide zijn. De TU Delft toonde aan dat het helemaal geen zin heeft om gezonden middels coronapassen buiten de maatschappij te plaatsen. De minister spartelde nog wel tegen, want dat virus was altijd een goed excuus geweest voor snode controleplannen. Maar nu ook nog eens uitgelekt is dat de plannen voor de pas al dateren uit 2014, wordt het toch allengs lastiger. Zelfs journalisten gaan zich realiseren waartoe zij op aarde zijn. De Volkskrant, die eerder lafhartig trouw had gezworen aan het Ministerie van Waarheid, kiest nu eieren voor haar geld en publiceerde gisteren zowaar een grafiek op de voorpagina waaruit pijnlijk duidelijk blijkt dat de RIVM-modellen volledig losgezongen zijn van de realiteit. NRC publiceerde zelfs een commentaar met een duidelijke boodschap: stop de coronabewijzen. Nu nog eerlijk berichten over de internationale protesten en de kanteling is begonnen. 

Toch past ons hier enige mildheid jegens de in het ootje genomenen. Het is mogelijk dat velen het (met dank aan het zwijgende journaille) tot op heden echt niet wisten en daarom oprecht geloofden dat de coronapas bedoeld was om de volksgezondheid te beschermen. Het is denkbaar dat ze, toen mensen werden buitengesloten, daadwerkelijk meenden dat die arme ongeprikten tegen zichzelf beschermd werden. Dat kan hen niet kwalijk genomen worden, want de propagandamachine van de overheid werkte op volle toeren, de geleerden leken geleerd en de druk was hoog. 

Maar vanaf nu is alles echt anders. Nu kan ieder weldenkend mens kennis nemen van het feit dat de coronapas al bedacht werd lang voordat dit virus ons bereikte. Nu kan ieder lezen dat de pas niet werkt ter voorkoming van infecties. Nu weet eenieder dat de boosters nauwelijks werkzaam zijn tegen Omicron. Vanaf nu is er geen excuus meer en kan ieder weldenkend mens die dat wil het gaan doorzien. Wie nú nog weg blijft kijken, mag alleen nog in de spiegel kijken en zal zich vroeg of laat voor zijn eigen geweten en nageslacht moeten verantwoorden. 

Want vanaf nu hebben we het allemaal namelijk wél geweten, dat van het ootje. 

Blogdo©