Het is vandaag precies een week geleden. Ik ging net als elk jaar naar de plechtigheid van de dodenherdenking in ons dorp. Een klein gebaar van respect voor de gevallenen. De hoge opkomst was een aangename verrassing. Enkele lokale politici hielden een toespraak in hun beste Engels, als beleefde geste naar de steevast aanwezige maar helaas steeds schaarsere Canadese veteranen die ooit ons dorp mede bevrijdden. De plaatselijke harmonie blies trots een gepaste sfeer over de weilanden in de richting van een rij wilgen, keurig in het gelid als vormden zij een erehaag van knoestige veteranen. Kransen met eervolle en dankbare woorden voor de overleden helden werden plechtig gelegd. “Opdat wij niet vergeten”, luidde de tekst op een van de sjerpen bij een bloemenkrans.
Goede voornemens, bedacht ik me. Daarom sta ik hier. Maar: als je wegkijkt op het moment dat je ze moet waarmaken worden ze leeg, of -erger nog- cynisch jegens degenen die wij herdenken. Want hun strijd ging over onze vrijheid. En die laten we ons nooit meer afnemen. Toch?
Tegen de achtergrond van de mars van de harmonie dwaalden mijn gedachten verder af.
Vrijheid. Dit zou moeten gaan over leren van het verleden: waar ging het mis, waar keken we weg? Wie het verleden isoleert als een episode die klaar is, ingepakt en opgeborgen, zal opnieuw het gevaar niet zien. De omstandigheden zijn nu anders, maar de parallellen inmiddels meer dan duidelijk. Het geleerde wordt niet toegepast. Als de situatie niet identiek is, ontbreekt bij velen de herkenning. Hoe alert zijn we als het weer mis gaat?
Ik dacht aan de nieuwe wet WPG1, die met onstuimige vaart binnenkort door de Eerste Kamer moet worden behandeld. De wet waarmee voor het eerst sinds de episode die we nu gedenken, onze meest fundamentele vrijheden en grondrechten letterlijk bij willekeur onderuit gehaald kunnen worden. Deskundigen roepen ongehoord hun kritiek. Nog even en er is een wet die het hart uit de democratie rukt en de weg vrijmaakt voor meer. Een flinke stap verder in een richting waarvan we hadden bezworen dat we hem nooit meer zouden gaan. Het overgrote deel van de Nederlanders, zelfs van degenen die hier oprecht menen te staan ‘opdat wij niet vergeten’, heeft totaal geen idee van wat zich op dit moment onder hun neus af aan het spelen is. Hoe vaak hoor ik niet van mensen die mij na staan dat zij het gewoon niet willen weten, niet willen horen. Want de realiteit die zich voltrekt is oncomfortabel en wegkijken voelt ook nu weer beter. ‘Niet vergeten’ blijkt voor velen een mooie spreuk, maar het naleven ervan is vaak te confronterend.
Terwijl de ceremonie ten einde loopt, zwelt nog een laatste keer de muziek. De wind waaiert de slotakkoorden over het weiland naar de wilgen, fier en onverzettelijk, zwijgend wachtend in de zompige grond.
De lucht betrekt, wolken pakken samen, het avondlicht wordt er mooier van. Mensen lopen en fietsen huiswaarts door de brede dorpsstraat, onderweg groepjes oude veteranen groetend: een vredig, dorps tafereel uit een oude film. Veilig binnen voor de bui. Het leven herneemt zijn normale gang, we laten het verleden weer voor een jaar achter ons.
In gedachten verzonken wandel ik naar huis. Weinigen slaan acht op het naderend gerommel in de verte.
Blogdo©
1 https://www.advocatenblad.nl/2023/05/10/pandemiewet-ondermijnt-democratische-controle/
Inderdaad, de “pandemie wet” die de WHO, een ongekozen, pharmaceutisch gesponsorde geen belasting betalende, niets van gezondheid wetende, corrupte bende, macht geeft om ons te vertellen wat we moeten doen als er weer een (verzonnen) gezondheidsbedreiging aan komt dwarrelen. Maare, daar zullen velen niet aan mee doen..
Wat heb je dit treffend verwoord. Het resoneert met wat ik voel en zie. laten we allemaal waakzaam blijven en niet wegkijken. Het komt er nu helemaal echt op aan. Wegkijken zou voor niemand meer een optie mogen zijn. Zeker niet met die pandemie wet die in de maak is.
Mooi gezegd. Vooral dat ‘gerommel in de verte’. Ik vrees dat de stellingen reeds zijn ingenomen.
Wat mooi geschreven weer
Mooi als treffend omschreven. En kan mij er geheel in vinden. Ook ik hou mijn hart vast en wens dat het Gezonde Verstand eerder ruimschoots (dan nipt) zal zegenvieren. Spontaan denk ik ook even terug aan de Thorbeckelezing van Pieter Omtzigt, 14 april jl. Wellicht heeft deze lezing het broodnodige reeds in gang gezet. Wie weet. Dank je wel Jan voor deze reflecterende blog.
Dank
Heel herkenbaar
Een jonge generatie op het terras terwijl de herdenkingsstoet 4 mei langsloopt
Ze kijken in verwondering veilig genietend van hun drankjes!
Het is volgens nu een oudere generatie of mensen met kleinkinderen
De stoet wordt steeds kleiner elk jaar
Zoveel mensen beseffen onvoldoende wat weer kan gebeuren of te gebeuren staat
Mooie aangrijpende blog Jan dank je wel, het is ook niet voor niets zulk slecht lente weer…veel negatieve energie…. Er komt weer iets, ik ben dan altijd zo extreem moe met een zwaar gevoel. Had ik ook telkens met de “corona”golven, soms baal ik ervan dat ik zoveel aan voel komen, zo gevoelig ben. En ik heb voorspellende dromen. Nog niets van deze, en ik hoop en bid dat het niet doorgaat! Vreselijk moet er niet aan denken!
Ik heb net nog je blog ‘het ootje’ weer gelezen, ook zo mooi omschreven.
En de artsen covid collectief daar ben ik/wij ook erg blij mee, en voel dan steun en erkenning. Was al snel vrienden! En stuurde vaak wat door naar familie die vonden dat ik/wij gevaccineerd moest worden (met mijn Pa half jaar geen contact gehad!)
En ongehoord nieuws vinden we het echte realistische nieuws, maar die willen ze ook van de buis…
Ik/wij zijn zo blij dat we niet zijn gevaccineerd! Ik had al wel een afspraak gemaakt maar ik twijfelde wel omdat ik een medicijnen allergie heb. Ik droomde dat het niet goed ging na de vaccinatie, en ik een drankje moest innemen. Ik ben van 1967 en moest dus de Janssen prik. Ik dacht gezellig dan ga ik dansen met Janssen! Idioterie! En de eerste claim van Janssen vaccinatie is ingediend las ik laatst. Er zullen er nog meerdere komen. En Hugo en Rutte worden pas in 2025 gehoord. Het komt toch allemaal uit!
Nou maar hopen dat die wet niet doorgaat 🙏 geloof hoop en liefde ❤️
Fijn weer een blog te lezen van Jan. men (citaten) “heeft totaal geen idee van wat zich op dit moment onder hun neus af aan het spelen is”. ” niet willen weten, niet willen horen”. Inderdaad is dit ook mijn ervaring. Als het moeilijk en onhebbelijk wordt dan slaat men op de vlucht in plaats van te vechten voor de vrijheid. Ik verdiep me nu al ruim 2 jaren in de achtergronden van wat over ons uitgestrooid wordt en kan me soms niet inhouden om een enkele er toe doende link te ventileren in een app-groep. Terstond word ik dan terecht gewezen en beticht van het delen van nep- en desinformatie. Het is stuitend dat zo weinig mensen de werkelijkheid ontkennen en de van de staat afhankelijke reguliere media op een voetstuk zetten want het klinkt toch zo degelijk. Soms voel ik me een eenling in mijn omgeving van familie en buren die het ook niet (willen) zien. Hopelijk zijn ze straks wel eerlijker en opener als ze er achter komen dat het na twaalven is en het tij niet gekeerd kan worden. De stilte zal dan oorverdovend zijn en zal ik me in gaan houden om ze niet te confronteren met hun laffe vlucht- en ontkenningsgedrag. Misschien kan ik me dan niet inhouden.
Beste Jan,
Zou de letter wat duidelijker (zwarter) kunnen? Mijn ogen zijn slecht, en ik zou het allemaal zo graag willen lezen. Alvast mijn dank.