Kerstwens

Enkele gedachten over de betekenis van wensen

Wat is de kerst toch een mooie tijd. Warme sfeer, gezellige avonden. Vroeger puilde de brievenbus uit met kerstkaarten. Nu floept de ene na de andere digitale kerstwens uit mijn telefoon. Minder persoonlijk misschien, maar wel CO2 neutraal en dat is uiteraard waar het leven om draait. Wensen als vrede, voorspoed, verbinding lijken wel wat op de wensen van vorig jaar die, de eerlijkheid gebiedt het te zeggen, helaas niet allemaal compleet waargemaakt zijn. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, want ik ben een mens van hoop en optimisme. Maar temidden van de wensen voor een vredige kerst, de een nog idyllischer dan de ander, weiger ik desondanks mijn ogen te sluiten voor de realiteit van de dag: een vluchtelingenkamp in Gaza dat, nota bene in de kerstnacht, met bommen werd bestookt. En dat kort nadat iemand namens ons land in de VN weigerde om een resolutie voor een staakt het vuren te steunen.

Wat een diep beschamende vertoning. Een vluchtelingenkamp! Bommen in de kerstnacht op weerloze, dakloze mensen die op de vlucht zijn. En dan ook nog eens in de regio van Jezus’ geboorte. Veel wranger en wreder, veel zieker kan de symboliek niet worden.

Ik zie wanhopige, ontredderde, ontheemde en ontmenselijkte medemensen, kinderen ook, die niets anders willen dan beschutting, veiligheid, schoon water, een arm om zich heen. Noem me een mopperaar of een spelbreker. Noem me wat je wilt. Maar tussen de de geanimeerde appjes met vrolijke winterse landschappen, ‘johoho’-ende kerstmannen en proostende gezinnen in kerstoutfit blijven mijn gedachten toch echt hangen bij de onbeschrijflijke ellende die deze arme mensen overkomt. En ik vraag mij af: wat zijn we met zijn allen eigenlijk aan het doen? In welk slecht toneelstuk bevind ik me? Hoe lang willen wij hardnekkig doorgaan om bij ingewikkelde onderwerpen massaal onze kop in het zand te steken?

Als we daar niet op zijn minst bij stilstaan en, beter nog, even met elkaar bespreken wat wij kunnen doen, hoe klein ook, dan is elke vrolijke kerstwens een lege huls, een gratuite kreet zonder inhoud en niets meer dan dat. “Ik kan me niet overal druk om maken, ik wil gewoon een leuk leven”, hoor ik regelmatig om me heen als excuus om niets te doen. Ik kan het werkelijk niet aanhoren. Er komt een tijd dat je de vraag krijgt wat je gedaan hebt, maar vooral wat je niet gedaan hebt.

Wat ik eenieder gun, is een zinvol leven, dat bijdraagt aan een betere wereld, aan verbinding tussen mensen, aan eerlijkheid en transparantie. Als we dat kunnen en mogen doen, en dat kunnen we allemaal, dan wordt het leven voor vele mensen een stuk mooier en waarachtiger en misschien komt vrede dan een beetje dichterbij. Maar om mooie dingen tot stand te brengen moet je eerst durven aanschouwen wat lelijk is.

Ik wens iedereen van harte hele goede en zinvolle feestdagen, al besef ik dat die voor velen niet weggelegd zijn. Mogen onze voornemens voor het komend jaar oprechte wensen zijn waaraan wij allen actief gaan werken.

Blogdoⓒ