Skip to main content

De Wet van de Medemenselijkheid, deel 2

Geschreven door Blogdoc

Anders dan de overheid waren wij niet blind voor mens of recht.

Anderhalf jaar geleden beschreef ik in De Wet van de Medemenselijkheid, deel 1 hoe ál te rigide regels een behandeling vanuit medemenselijkheid in de weg kunnen zitten.

De toenmalige minister voor (of was hij nou tegen?) Volksgezondheid ontstak in woede toen hij bemerkte dat er dokters waren die menselijke zorg boven de regels stelden. Hij gaf de Inspectie opdracht om hen zo hard mogelijk aan te pakken, want regels zijn regels, en ‘bevel is bevel’, luidde zo ongeveer zijn vertaling.

Ironisch genoeg  verscheen recent een onderzoeksrapport waarin het handelen van de overheid bij een vermeende overtreding van regels in de laatste decennia op genadeloze wijze werd gefileerd. Het rapport had de treffende titel ‘Blind voor mens en recht’.

Duidelijker en treffender kon een contrast tussen het ideaal van medemenselijkheid en de realiteit van het overheidshandelen haast niet verwoord worden.

Een overheid die jarenlang structureel blind is geweest voor mens en recht zou  na zo’n vernietigend rapport natuurlijk maar één ding kunnen doen. Zij zou met het diepe schaamrood op de wangen als de wiedeweerga een Wet van Medemenselijkheid moeten aannemen en zich vervolgens in al haar blinde voltalligheid met pek, veren en gezwinde spoed uit de voeten moeten maken om nooit weder te keren. Volgens mij was dat ook zo’n beetje de boodschap van de laatste verkiezingsuitslag – maar goed, dat is een onderwerp voor een andere column.

Het eerste deel van het stuk over medemenselijkheid ging over de rechtszaak die een aantal artsen, waaronder mijzelf, werd aangedaan omdat wij weigerden te buigen voor de immense druk van de inspectie, welke zich kritiekloos had laten misbruiken door de minister. Daarvoor is zij inmiddels door de rechter stevig op de vingers getikt. Het -onwettige-  doel van de inspectie was, zoals het vonnis zo treffend beschrijft, om ‘lastige’ artsen tot de orde te roepen. Dat laatste wil tot dusver niet zo vlotten, want een groepje dokters houdt hardnekkig vast aan de eed. En dat past kennelijk niet zo goed in de agenda die de minister in zijn hoofd had. Het kan zo eens tegen zitten.

Inmiddels zijn de eerste twee van deze groep artsen vrijgesproken. De boetes zijn vernietigd en de minister moet proceskosten betalen. Nou ja, eigenlijk moeten u en ik die betalen, want hiervoor wordt gewoon in de belastingpot gegraaid, net zoals dat gebeurt met de enorme boetes die de overheid opgelegd kreeg wegens het achterhouden van informatie na WOO verzoeken. De rechterlijke macht wordt door de overheid selectief ingezet: ‘lastige’ artsen die hun patiënten naar beste inzicht willen helpen krijgen een stevige boete, maar zelf negeert de overheid onwelgevallige  vonnissen.

Onwelgevallige artsen worden vervolgd en stevig beboet: onwelgevallige vonnissen daarentegen worden genegeerd: voor  de boetes die dit de overheid zelf oplevert laat zij de burgers opdraaien. Leuker kan de overheid het helaas niet maken, makkelijker wel.

Voor zichzelf dan, wel te verstaan.

Inmiddels zijn de eerste lastige dokters dus vrijgesproken en oordeelde de rechter dat niet die dokters fout zaten, maar de inspectie, die zich liet misbruiken als de verlengde arm van een wraakzuchtige minister. De uitspraken bieden hoop voor de artsen wier zaken nog moeten voorkomen.  Want de argumenten die tot vrijspraak leidden, gelden uiteraard voor ons. Welnu: aan het eind van deze maand word ik bij de rechtbank verwacht. Wat staat me te wachten?

De aanklacht gaat over het voorschrijven van een van de meest veilige middelen die we kennen. Het middel, waarmee we enorm veel ervaring hebben,  was niet geregistreerd voor COVID. Dat heet off label en dat gebeurt heel vaak. Bijvoorbeeld met vaccins, waarmee we nauwelijks ervaring hadden en die niet geregistreerd waren voor het voorkomen van overdracht  – maar die daarvoor wel werden aangeprezen (lees: opgedrongen. Dat was dus ook off label. Maar goed, dat mocht dan weer wel, dus ik raad u aan om niet te proberen hier ook maar enige logica in te zien).

De zaak zal behandeld worden door de Meervoudige Kamer: maar liefst 3 rechters gaan zich buigen over de vraag of ik de wet heb overtreden door dit off label voorschrijven.

U leest het goed: kennelijk vinden deze ervaren juristen de vraag dermate ingewikkeld dat ze zich er met zijn drieën over moeten buigen. Ze mogen er zelfs 12 weken over nadenken alvorens het vonnis gewezen hoeft te worden. Samen hebben ze dus maar liefst 36 weken bedenktijd.

Dat doet de wenkbrauwen toch even fronsen. Want als drie ervaren rechters zo ontzettend lang moeten nadenken over de vraag hoe de wet moet worden uitgelegd, hoe kan dan van een eenvoudige dokter, midden in een pandemie met zijn poten in de modder, verwacht worden dat hij die wet ter plekke binnen een kwartiertje op de juiste wijze interpreteert?

Ik geef u het antwoord: die dokter zit daar op de rand van het ziekbed echt niet met een 24-delige uitgave van het Wetboek op schoot. Welnee, die dokter praat met de patiënt, legt een hand op diens arm, leeft mee, denkt mee en kiest in samenspraak met de patiënt voor de behandeling die op dat moment, voor die patiënt, het beste lijkt. Hij zíet de patiënt en is, in schril contrast tot de overheid, niet blind voor diens nood. Medemenselijkheid noemen we zoiets. Ooit van gehoord, overheid?

Wie is er eigenlijk benadeeld door deze behandeling? Helemaal niemand, behalve dan vermoedelijk de vaccinproducent. Het zal me niet verbazen als Pfizer nog een claim bij ons gaat indienen wegens gederfde inkomsten.

Over drie weken zal ik aan die drie rechters gaan uitleggen wat het betekent als je de Wet van de Medemenselijkheid in de praktijk brengt. En dat het wel lijkt te gaan om off label recepten, maar dat de inspectie zich in werkelijkheid heeft laten misbruiken voor een heel ander doel. Zo dadelijk pak ik de pen ter hand en ga ik mijn verweer schrijven. Ik zal er een heel duidelijk stuk van maken, en dit verhaal wordt vervolgd. Net als ik.

Blogdoⓒ

Comments (53)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meld je aan om niets te missen

Mijn blogs verschijnen voorlopig nog op Linked in maar worden steeds sneller verwijderd. Wil je op de hoogte blijven als er nieuwe blogs verschijnen en ze hier teruglezen? Meld je dan aan en ik zorg dat je een bericht krijgt.