Skip to main content

Hoe verbeteren wij onze stemming in coronatijd?

Geschreven door Blogdoc

Nu de corona-ellende inmiddels meer dan een jaar over ons uitgestort is, nu de regering er in geslaagd is om het gedrag van veel burgers met angst te sturen en we onze vrijheden langzaamaan opgeofferd zien worden,  wordt voor velen de stemming er niet beter op. Het is niet altijd even gemakkelijk om daarmee om te gaan. 

In de spreekkamer kom ik het meer en meer tegen: de mensen die somber zijn, die er geen gat meer in zien. Ondernemers die hun levenswerk zien verdampen, pubers die steeds meer geïsoleerd raken of zich zelfs suïcideren. Ouders van diezelfde pubers die zich steeds machtelozer voelen. Werklozen zonder perspectief, bejaarden die hun laatste dagen in eenzaamheid slijten zonder dat zij daar zelf keuzes in mogen maken omdat normale sociale interactie inmiddels het stempel ‘levensgevaarlijk’ heeft gekregen. Veel meer dan mijn empathisch luisterend oor kan ik hen vaak niet bieden. Of toch wel? 

Meer nog dan voorheen merk ik wat de menselijke verbinding, het authentieke contact, met mensen doet. Want hoewel na zo’n consult vaak zelf het gevoel blijft hangen dat mijn bijdrage nauwelijks van waarde geweest kan zijn, hoor ik achteraf maar al te vaak, soms tot mijn eigen verbazing, dat dit door patienten heel anders wordt ervaren. 

Wat daarbij vermoedelijk helpt is dat ik een standpunt heb in het debat over Corona. Hoewel van artsen doorgaans verwacht wordt dat zij zich in allerlei situaties neutraal opstellen, zijn er uitzonderingen – althans die moeten er volgens mij zijn, en wel daar waar het belang van patienten evident geschonden wordt -ook al zien zij dat zelf niet meteen zo. Daar is het de morele plicht van de arts om uit de comfortabele cocon van de neutraliteit te stappen. Dat kan heel goed zonder in de relatie met de patiënt een mening op te dringen. Mensen kennen mijn houding:  kritisch naar buiten, maar binnen de spreekkamer altijd respectvol naar allen, ongeacht hun standpunten. Want in de spreekkamer gaat het meestal primair over iets anders. En altijd is de mens achter de mening belangrijker dan die mening zelf. En het blijkt aldus het heel goed mogelijk om verbinding te maken, ook al blijf ik een criticus van het beleid. 

Want dat beleid is natuurlijk een belangrijke oorzaak van de sombere stemming. Filosofen, economen, artsen, psychologen en psychiaters: steeds meer staan zij op en wijzen zij op de inhumane effecten van het huidige beleid. Ze zijn steeds moeilijker weg te censureren. Het begint met het volstrekte gemak en de nonchalance waarmee de regering beloftes en uitspraken deed en vervolgens niet alleen schond, maar ook weer glashard ontkende. Met de geëtaleerde minachting voor vrijheid en democratische principes en het totale gebrek aan empathie voor getroffenen zoals ondernemers, bejaarden, jongeren die in een zwart gat gekieperd werden zonder enig perspectief. Met de bijna wrede kilheid waarmee zelfs kinderen worden blootgesteld aan een zinloze testplicht. Met een beleid van uitsluiting dat voor velen horribele herinneringen oproept. 

We zouden het nog kunnen accepteren als het duidelijk zou worden uitgelegd. Maar ook dat werd ons niet gegund: de regeringspartijen stemden tégen het openbaar maken van de RIVM modellen waarop het  beleid gebaseerd is (want ondernemers mogen best uitgeknepen worden tot hun levenswerk met de grond gelijk gemaakt is, maar mogen niet weten wat daarvoor de rechtvaardiging is). 

Zij stemden tégen het onderzoeken van de nevenschade van de maatregelen (want mensen mogen best hun baan kwijt raken, noodzakelijke medische behandelingen mislopen en kinderen worden dan wel mishandeld worden, maar we brengen nu eenmaal allemaal onze offers: zolang het maar niet in kaart gebracht of bekend gemaakt wordt kraait er immers geen haan naar). Ook  stemden zij tégen het onderzoeken van sterfte  na vaccinatie (want goed, mensen mogen dan na vaccinatie sterven, maar hun nabestaanden mogen niet weten of er een verband was met die prik). En uiteraard stemden zij ook tégen het openbaar maken van belangenverstrengeling bij adviseurs van de regering (want mensen mogen best belazerd worden, maar ze mogen niet weten in wiens belang dat nu eigenlijk gebeurde) . 

Dat alles is niet goed voor de stemming in het land. Mensen worden alsmaar somberder en dus komen ze op het spreekuur om hulp en raad. Natuurlijk: daar zijn allerlei pilletjes en poeders voor maar dat lijkt in veel gevallen toch niet de beste oplossing. Nee, ik heb een ander recept. 

Daarvoor hebben we geen antidepressiva nodig, maar alleen onze eigen wijsheid. Werp eerst de angst af, want alle gedragsmanipulatie is daarop gebaseerd. Werp samen met die angst de oogkleppen af, kijk dan om je heen en zie wat jou en anderen overkomt en nog staat te gebeuren. Laat het  niet over je heen komen, maar kom er zelf overheen nu het nog kan. Door eerst jezelf te ontmaskeren en daarna de waanzin van dit beleid. Laat anderen niet voor je kiezen, maar maak je eigen keuze. Alleen samen kunnen wij de stemming verbeteren.  En wel op 17 maart. 

Blogdo©

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meld je aan om niets te missen

Mijn blogs verschijnen voorlopig nog op Linked in maar worden steeds sneller verwijderd. Wil je op de hoogte blijven als er nieuwe blogs verschijnen en ze hier teruglezen? Meld je dan aan en ik zorg dat je een bericht krijgt.